Dzieciństwo ma bezpośredni wpływ na nasze dorosłe życie — wykształcamy wówczas schematy, które pozwalają nam przetrwać trudne sytuacje tamtego okresu — i o ile wtedy spełniały one swoją funkcję, o tyle w dorosłym życiu mogą odciskać piętno na naszym dobrostanie psychicznym i relacjach, w które wchodzimy jako dorośli ludzie.
Czym jest wewnętrzne dziecko?
Pochylenie się nad wewnętrznym dzieckiem pomaga rozliczyć się z własną przeszłością — dostrzec mury wzniesione w czasie dzieciństwa, zrozumieć, w jaki sposób oddziałują na nasze obecne zachowania i stworzyć nowe, adaptacyjne schematy zachowań. W rzeczywistości koncepcja wewnętrznego dziecka jest metaforą, która w bardzo plastyczny sposób pokazuje, że daleka przeszłość ma bezpośredni wpływ na to, jak teraz funkcjonujemy — w relacjach romantycznych, przyjacielskich, ale również na co dzień i w pracy.
Jak pielęgnować wewnętrzne dziecko?
Łapiemy kontakt z naszym wewnętrznym dzieckiem, kiedy zauważymy skrypty zachowań przejawiane w określonych sytuacjach. Gdy już do niego dotrzemy, możemy zastanowić się, czego potrzebuje w tej sytuacji, aby poczuć się lepiej. Ten proces polega na przerwaniu schematu, który odgrywamy niemal automatycznie, na rzecz bycia uważnym na własne potrzeby — często te głęboko skrywane. To kontakt ze swoją sferą emocjonalną i gotowość do skonfrontowania się z własnymi trudnymi emocjami, zamiast prób tłumienia czy wypierania ich.
Jakie są zalety tej koncepcji?
Dbanie o wewnętrzne dziecko w ostatnich latach zyskało na popularności — powstaje mnóstwo materiałów, które dążą do uzdrowienia własnej przeszłości w celu prowadzenia bardziej szczęśliwego życia.
Co daje dbanie o swoje wewnętrzne dziecko?
- Pogłębienie samoświadomości
- Lepsze poznanie i zrozumienie siebie
- Zrozumienie swoich zachowań
- Kontakt z własnymi potrzebami i emocjami
- Możliwość wytworzenia nowych, funkcjonalnych, zdrowych schematów zachowań, prowadzących do bardziej satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi
Co ważne — nie chodzi o to, aby odciąć się od własnej przeszłości, ale o to, aby świadomie i z dojrzałością móc stanąć z nią twarzą w twarz, otulić czułością i wziąć życie we własne, dorosłe ręce.
Pomimo wielkiego potencjału, również ta koncepcja ma swoje wady. Dbanie o swoje wewnętrzne dziecko wydaje się pięknym, niemal romantycznym motywem, warto pamiętać, że jest to często długi, złożony proces — schematów powielanych przez dziesięciolecia nie da się zastąpić innymi w ciągu tygodnia. To wymaga czasu, uważności oraz gotowości na to, aby wrócić do tych trudnych momentów.
